Grazers in de stad

Een maand geleden is in de stadsrand van Amsterdam-Noord een groepje Dexters (koeien) losgelaten om een openbaar gebied te begrazen. In dit gebied grazen nu koeien, spelen kinderen en laten bewoners hun hond uit. Het is best spannend om te zien hoe de interactie tussen deze dieren, bewoners, boeren en spelende kinderen in een openbaar gebied verloopt.

Ruim tien jaar geleden zijn we gestart met een experiment met de inzet van Soay-schapen 'als maaimachines' in Tuindorp Oostzaan. In de rand van een woonwijk grazen deze schapen het gehele jaar door. Het primaire doel was de natuurwaarden te verhogen tegen gelijkblijvende onderhoudskosten. Door het inzetten van grazers wordt nu het hele jaar door overal wat gegeten en ontstaat er daardoor overal variatie in het terrein. Anders dan de maaimachine die af en toe veel wegmaait wordt nu geleidelijk het gehele gebied begraasd en waar gepoept wordt groeien weer andere planten.

Met name de bewoners van de woonwijk waar de schapen leven vinden de schapen prachtig. Stiekem wordt er bijgevoerd en bewoners tippen ons direct wanneer er iets mis gaat. Zo is er een keer een lammetje door een hond dood gebeten. Daarna is het gebied kort afgesloten geweest en na een afkoelingsperiode gingen de sloten weer van het hek. Het onderhoud blijkt inmiddels goedkoper dan het voormalige beheer.

Ik vind dat gemeentes meer moeten experimenteren met verschillende vormen van begrazing. Meer dan de helft van de wereldbevolking leeft momenteel in steden. Van oudsher is er een band tussen de mens en het vee dat we zijn gaan houden. De stadsmens vervreemdt van de agrarische productie en door dieren in de stad te brengen als begrazer in de parken voegen we echt iets aan het stadslandschap toe. Naast de levende en leefbare stad wordt de stad met veestapel in de toekomst ook een eetbare stad.

Na de introductie van de Dexters in de stadsrand maken we mogelijk een volgende stap met de inzet van Schotse Hooglanders in de natuurzone bij de Noorder-IJplas.

(Bron foto: Pixabay)