Oog in oog

In de Amsterdamse dierentuin is er veel verbeterd op het gebied van dierenwelzijn, zeker als het om de verblijven gaat. Bijzonder is dat je er oog in oog en soms zelfs tussen de dieren staat. Je kan er de lemuren de hand schudden, als je zou willen. Het kan een momentopname zijn natuurlijk, maar opvallend was dat het publiek zich behoorlijk respectvol gedroeg en de dieren zich daarbij aardig op hun gemak leken te voelen. En volgens mij krijg je in geen enkele andere dierentuin via bordjes bij de verblijven en in de perken voorlichting over zowel steenbokken als sperziebonen.

Ik blijf het een beetje ongemakkelijke situatie vinden. Enerzijds dieren te kijk zetten, anderzijds zo heel veel mensen en vooral veel kinderen met dieren in contact kunnen brengen. Overal zaten, dat vond ik echt geweldig, kinderen dieren te tekenen, soms op een afstandje, maar ook bijna tussen de wallabies in, en overal zag je Artis-medewerkers om tekst en uitleg te geven. Het dwergzijdeaapje - het kleinste aapje ter wereld - ging er even extra mooi voor zitten toen ik met mijn camera langs kwam, maar van de gorilla's heb ik geen foto gemaakt. Dat vond ik op een of andere manier niet respectvol en te veel inbreuk maken op hun privacy.

Onze honden leven, denk ik wel eens, eigenlijk ook in een grote dierentuin. Wij ook. De kunst is om er met z’n allen iets van te maken.

(Bron foto: Pixabay)