Aan het einde van die periode stond de meter op 50 wethouders en 5 burgemeesters met de portefeuille. Een hoopvolle situatie en ik meende dan ook dat er in de periode 2010 – 2014 reeds aan de start circa 100 wethouders zich zouden melden. Helaas is dat tegen gevallen. Van die eerste “lichting” zijn er wethouders afgevallen en natuurlijk zijn er ook bijgekomen; het saldo staat nu op 62 wethouders.

Klaarblijkelijk zien de politieke partijen niets in de portefeuille dierenwelzijn. Of menen zij dat hun kiezers dat niet belangrijk vinden. Dat laatste lijkt het geval, immers, anders zouden de kiezers dat wel kenbaar hebben gemaakt. Ik vind dit triest! Wij leven in een opmerkelijk land, op het terrein van dierenwelzijn. Enkele voorbeelden.

Is het geoorloofd om ganzen te mishandelen teneinde het product foie gras op de menukaart te kunnen schrijven? Nee! zo heeft de wetgever reeds lang geleden bepaald. Gebaseerd op wetgeving inzake dierenmishandeling is de productie van foie gras dan ook verboden. Hoe tegenstrijdig is het dan om de invoer wél toe te staan? Is het geoorloofd om dieren te onderwerpen aan tests voor de productie van cosmetica? Nee! zegt de wetgever: dat is niet toegestaan. Daarom mág dat ook niet in Nederland. Maar klaarblijkelijk is het wél beschaafd om cosmetica die uitgetest zijn op dieren in andere landen in de Europese Unie, te importeren. Is het in Nederland geoorloofd om de vacht van katten te misbruiken voor speelgoed en beeldjes? Nee! zegt de Nederlandse wetgever. Maar de overheid heeft er geen probleem mee dat deze producten worden geïmporteerd vanuit China. Zolang dat kattenbont maar wordt aangeduid met konijnenbont…. Mogen herdershonden in Nederland worden gefokt ten behoeve van bont, dat dan plotseling wolvenbont heet? Natuurlijk niet! Maar met de import van “wolvenbontjassen” uit Thailand heeft de politiek geen enkele moeite. Dan hebben we die “rare overheid” binnen dit kader. In meerdere landen is het op regeringsniveau verboden om wilde dieren op te laten treden in circussen. In meerdere andere landen bepalen de gemeenten dat zelf. Maar niet in Nederland: daar vindt de regering dat niet goed en stapt naar de rechter die de regering maar steunt omdat… Ja, waarom eigenlijk? Waarom mogen de gemeente niet hun dierenwelzijnsbeleid zelf vaststellen. Waren wij in dit land niet democratisch tot op het bot? Mochten wij niet alles zeggen? Nou, dóen mogen we zeker niet! We lopen als hondjes aan het handje van de minister, luisteren goed naar meneer de rechter, ook als onze democratische gevoelens zwaar in de knel komen. We luisteren als meneer de rechter ons de les leest, door criminelen vrij te laten die dieren mishandelen.

In de gemeenten (in het dorp, in de stad) is veel werk te verrichten op het terrein van dierenwelzijn. Doen sommige partijen daar niet aan mee, spreek daarover je zorgen of schande uit. Klaag over onze ministers die alles graag zelf willen regelen. Klaag over rechters die buigen voor ministers en criminelen. En klaag bij de locale overheid dat die weer niets doet aan dierenwelzijn. Nee, dat hoeft niet veel te kosten. Dieren hóren er gewoon bij. Laat van je horen, maar: DOE IETS!!

(Bron foto: Pixabay)

Dierenwelzijn: het gaat te langzaam!

Onderwerp

Dierenwelzijn, gemeenten