Door dik en dun

Vier jaar geleden haalden wij een kat uit het asiel, Toby. Hij kwam van het platteland, en was waarschijnlijk uit de auto gezet, zeiden de asielmedewerksters. Arme Toby. We namen hem mee, en hij leek het bij ons in de stad goed naar zijn zin te hebben. Maar na een jaar liep hij weg. Na lang zoeken bleek dat hij een huis had gevonden aan de rand van de stad, in een landelijke omgeving. De mensen die daar woonden gingen er vanuit, net als de asielmedewerksters van destijds, dat hij uit een auto was gezet. Dat gebeurde zo vaak in hun buurt, zeiden ze. Toby had het naar zijn zin in die omgeving. Dat bleek omdat hij, nadat wij hem hadden opgehaald, weer terug liep. En dat niet één keer, maar steeds weer. Het was duidelijk. Het lag niet aan ons, maar aan Toby's heimwee naar ruimte en groen. Uiteindelijk vonden we op het platteland een nieuwe thuis voor hem. Hij is daar volledig in zijn element, en blij met zijn nieuwe baasjes. Het was dus een juist besluit om afstand van Toby te doen.

Inmiddels hebben wij weer een andere asielkat in huis, Floris. Een voormalige zwerfkat. Gedumpt of achtergelaten door zijn eerdere eigenaar. Een schat van een kat, die graag laat merken dat hij zielsgelukkig is bij ons. Toby en Floris. Twee gelukkige katten. Dierenwelzijn in optima forma.

Huisdieren hebben geen dure vakanties nodig, maar wél goede zorg. Dat kost, net als een vakantie, geld. Het verschil is, dat vakanties voorbij gaan en een huisdier meestal tot het eind van zijn leven bij zijn baasjes blijft. Al kan het gebeuren, dat, zoals toen door Toby's heimwee naar het platteland, een ander tehuis gezocht moet worden.

Elk dier verdient een goed tehuis, en ook goede opvang tijdens vakanties. Dierendumpers hebben dat blijkbaar niet voor hun huisdier over. Mensen die wél goed voor hun dier zorgen, worden daarmee door hun viervoeter beloond met onvoorwaardelijke trouw en liefde door dik en dun. Dierenliefde en mensenliefde. Mooier kan het niet zijn.

(Bron foto: Pixabay)