Een dikke huid?

Sterker nog, het was een kwestie van tijd dat zoiets het nieuws zou halen. Dit denk ik niet omdat olifanten zo gevaarlijk zijn, maar vanwege de omstandigheden in het olifantentoerisme in Azië, waar helaas veel toeristen en reisorganisaties zich niet van bewust zijn.

Veel mensen denken dat de olifanten gebruikt in het toerisme wel goed behandeld zullen worden, omdat ze van economische waarde zijn. Maar hierdoor worden ze juist uitgebuit. Sommige olifanten moeten de hele dag met mensen op de rug door de jungle lopen. Daarvoor worden de olifanten ‘getraind’ door ze als kalf al van de moeder te scheiden. Door het kalf gedurende een paar dagen op te sluiten, te slaan met o.a. een olifantenhaak en geen eten en drinken te geven (ook wel bekend als de ‘phajaan’), worden de dieren dermate bang gemaakt voor mensen dat ze kunnen worden gebruikt voor toerisme. Hierdoor levert contact dus direct gevaar op voor mensen door getraumatiseerde olifanten en het bijkomende onvoorspelbare gedrag, maar ook indirect gevaar: door de slechte omstandigheden en stress zijn de olifanten namelijk vatbaarder voor infecties. Hierdoor kunnen ze sneller ziektes, zoals tuberculose, overbrengen op toeristen.

Als goed tegenargument kan worden gebruikt dat toerisme geld en werkgelegenheid oplevert. Maar helaas gaat dit niet op voor olifantentoerisme. De mensen (mahouts) die met de olifanten werken komen vrijwel altijd uit de laagste kaste. Gemiddeld sterven mahouts dan ook na vijf jaar met de olifanten te hebben gewerkt. Men zou verwachten dat hier meer over bekend is, maar doordat de mahouts uit de laagste kaste komen, zijn ze ‘minder belangrijk’ en wordt hier dus geen aandacht aan besteed. Dus olifantenritjes bieden noch support voor de mens, noch voor het dier..

Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor de situatie van deze olifanten en zijn er meerdere petities om regeringen en reisorganisaties hiervan bewust te maken. Ik hoop dat olifantenritjes zo snel mogelijk van de bucketlists verdwijnen!

(Bron foto: Pixabay)