Het is je vriend, maar blijft een hond……

Laatst bezocht ik na 10 jaar weer een jachtdiplomadag. Een dag waarop de combinatie voorjager-hond laat zien wat ze kan (de hond vooral). Op de parkeerplaats staan ca 75 auto’s, waarvan zeker 50 van het type 4 W. Bij de uitgezette proeven settelen de deelnemers zich. Het lijkt wel een modeshow voor countrykleding en -accessoires: prachtige waxjassen en -hoeden, laarzen hoog en laag van dat dure merk, stoelen, tassen, waterbak, thermosfles, koelbox en vooral veel hondensnacks.

Commando’s zijn aangepast: het vertrouwde ‘blijf’ voor de oefening ‘houden van de aangewezen plaats’ is aangepast voor de niet-jagenden: ergens vanachter de struiken klinkt “blijf, vrouwtje moet even boodschappen doen”! (de lieve Labrador begrijpt zijn vrouwtje beter dan zij hem). Aan het einde van de proef volgt de beloning: uit de waxjas verrijst een zak met hompen kaas. De Labrador kwijlt. Deze jachthonden hebben de mazzel dat hun baasjes nog weten wat hun oorspronkelijke aard is en dat daar iets passends mee gebeurt, dat wel. Andere voorbeelden zijn schapenwerk, reddingswerk, behendigheid, enz. Mis gaat het als bazen fanatiek worden. Dan zie je dat de eigenaar zijn hond schopt omdat ie tijdens het wereldkampioenschap behendigheid voor de breedtesprong zijn behoefte doet. Pech hebben ook rashonden met een fraai exterieur èn een kleine afwijking die het CAC(IB) belemmert. Voor je het weet zit je als hond in een tattooshop voor een zwarte neus, het vereiste donkere ooglid, of lig je op de bank bij de dierenarts voor een beugel.

Reuze pech heb je als je in een gezin belandt waar radio of TV de hele dag keihard staat, met kinderen die je voortdurend optillen, speelgoed dat herrie maakt, apparaten die geluid produceren…en waar je na drie keer (aangelijnd) rondje nieuwbouwwijk verder niet moet zeuren: in je mand! En…vrijdagavond na 18.00 uur geen water meer, “morgen willen we uitslapen.” Blijf dan als hond maar eens mensenvriend…

Dierenwelzijn is op veel fronten verbeterd. Nieuwe vormen van aantasting ontstaan, uit luxe. Het voorbijgaan aan de aard van de hond (vaak om het ego van de eigenaar te strelen) noem ik verborgen, ernstige, postmoderne dierenmishandeling.

(Bron foto: Pixabay)