Dat gebeurde onlangs nog, toen een Amerikaans veilinghuis me vroeg of ik iemand ken die hun belangen in de Benelux wil behartigen. Door die vragen heb ik weer eens wat na zitten denken over die sector.

Feit 1: De wereldwijde vraag naar bont stijgt met het groeien van de wereldbevolking en de welvaart in Aziatische landen.

Feit 2: Sinds ongeveer 2000 is in Nederland het “Plan Van Aanpak” van kracht, dat aan pelsdierhouders vergaande eisen stelt op het gebied van dierenwelzijn en milieu.

Feit 3: De Nederlandse pelsdierfokkers zijn middels de “NFE” bijzonder goed georganiseerd. Zij laten zich bijna unaniem vertegenwoordigen door hun secretaris Wim Verhagen. Wim staat open voor iedere dialoog.

Feit 4: Nertsen, gefokt door Nederlandse fokkers, in Nederlandse kooien die voldoen aan Nederlandse eisen en met voer uit een van de drie uitstekende Nederlandse voerkeukens worden veel diervriendelijker gehouden dan nertsen in ongeorganiseerde en ongecontroleerde (vaak minder welvarende) landen.

Feit 5: De anti bont lobby heeft het voor elkaar gekregen dat er vanaf 2024 geen nertsen meer in Nederland gehouden mogen worden. Daarmee doet de overheid een zeer welvarende agrarische sector in de ban.

Nou begrijp ik best de weerstand van sommige medelanders tegen het dragen van bont. Want het is immers niet noodzakelijk (maar is het eten van vlees of racen in Formule I auto’s dat wel?). Toch vraag ik me, in mijn objectiviteit, af of dierenactivisten het juiste doel bepleiten door de nertsen weg te jagen uit Nederland en dus naar een ongecontroleerd land. Zij zorgen er namelijk niet voor dat er minder nerts gedragen wordt. Zij zorgen er wel voor dat die beestjes onder slechtere omstandigheden gefokt worden. Tegelijkertijd kan ik me nog heel goed de vele “bevrijdingsacties” van anti bont activisten herinneren. Hoe diervriendelijk waren die nou helemaal?

(Bron foto: Pixbay)

Hoe diervriendelijk zijn dierenvrienden?

Onderwerp

Pelsdierenhouderij, bont, dierenactivisme