Kip, ik heb je

Kuikens die genetisch zo geselecteerd zijn dat ze in zes weken van 50 naar 2500 gram groeien. Als de kuikens slachtrijp zijn moeten ze gevangen worden. Gezien het grote aantal dieren in een stal, gemiddeld 20000, is dat een flinke klus. In Nederland en veel andere landen wordt het vangen meestal nog met de hand gedaan. Een vanger pakt in iedere hand vier kuikens bij een poot, tilt ze ondersteboven omhoog en stopt ze in een krat of lade van een container. Dit zware en vuile werk gaat in een hoog tempo bij weinig licht. De aandacht voor het individuele dier sneeuwt daarbij onder. Dit resulteert in kuikens met blauwe plekken, kneuzingen, ontwrichtingen en botbreuken.

In een recente studie van de Wetenschapswinkel van Wageningen UR zijn de kosten van alternatieve, potentieel diervriendelijkere vangmethodes bestudeerd. Daaruit bleek dat het arbeidstechnisch aantrekkelijke mechanisch vangen rendabel is voor grote bedrijven, maar voor de kuikens weinig verbeteringen oplevert. Tenzij, zoals in Denemarken, de vangsnelheid begrensd wordt op zo’n 5000 kuikens per uur. Een ander alternatief waarbij de kuikens met twee tegelijk rechtop opgepakt worden is voor de kuikens de beste methodiek maar bleek erg duur.

Hoewel, per kuiken bekeken kan voor 5 eurocent extra veel verbetering gerealiseerd worden. Vijf cent is voor een consument toch niet zoveel zou je zeggen, maar als die vijf cent niet terugvloeit in de portemonnee van de kuikenhouder is het weinig aantrekkelijk voor hen om een alternatieve vangmethode te gebruiken. Vijf cent per kuiken telt namelijk hard aan als je bedenkt dat een gemiddelde kuikenhouder al gauw 60000 kuikens houdt en zeven rondes per jaar draait. Extra geld vragen voor een product en dan verbeteringen voor het dier garanderen. Het kan, zoals uit enkele succesvolle keurmerken blijkt. Maar helaas blijven diervriendelijke alternatieven veelal hangen in een complex krachtenveld van consument, boer, supermarktketen, regelgeving, en wereldmarkt.

(Bron foto: Pixabay)