Lieve snurker

De dame die deze woorden zojuist tegen haar vriendin aan het tafeltje op het terras naast mij zei, heeft het over haar Engelse Bulldog die geketend aan het tafeltje bij haar voeten ligt. Ik voel koude rillingen over mijn rug lopen ook al is er praktisch sprake van een hittegolf; iets aan die zojuist gesproken woorden is zo elementair incorrect dat mijn lichaam lijkt te protesteren.

Het enige dat ìk namelijk kan ontwaren is een amechtig ademend monstertje met een paar kilo overgewicht half verscholen onder een hippe steigerhouten tafel, tevredenheid valt er naar mijn mening niet te bespeuren. Vooropgesteld dat het monstertje er niks aan kan doen dat hij te zwaar is en al helemaal niks aan het feit dat zijn voorste luchtwegen door fokbeleid van de mens wat te krap bemeten zijn, zal ik hem niet langer monstertje noemen, maar Jack.
Als ik het vrouwtje van Jack uitleg dat haar hondje een productiefoutje heeft en dat het ‘lieve snurken’ eerder als teken van benauwdheid opgevat kan worden, blijkt ze hevig ontdaan (ik laat mijn opmerkingen omtrent het overgewicht van Jack dus nog maar even voor wat ze zijn).

In het gesprek dat volgt vraag ik aan de dame of ze voor de aanschaf en ingebruikname van Jack de bijsluiter wel goed doorgelezen heeft. Een glazige blik vol ongeloof is mijn deel. Het verbaast mij nog steeds dat mensen voor de aanschaf van een nieuwe telefoon menig uur op internet modellen vergelijken voordat er iets gekocht wordt, terwijl een huisdier, die gemiddeld toch iets langer meegaat dan een mobieltje, vaak op een ‘lief koppie’ geselecteerd wordt.

Het LICG heeft al enkele jaren mooie huisdierenbijsluiters voor de meest gangbare huisdieren, waar onder andere de kosten, verzorging en erfelijke gebreken in belicht worden. Jack is door zijn productiefoutje natuurlijk niks minder lief, maar ik hoop dat hij tevreden is dat het vrouwtje nu weet waarom hij snurkt.

(Bron foto: Pixabay)