Mens en dier: plezier of venijn

Graag ontfermde ik mij als kind over de buurtkatten, wilde ik een konijn of, nog liever een cavia, wilde ik iedere dag de eendjes voeren of naar de kinderboerderij. Toch zorgde mijn interesse in dieren ook voor gevaarlijke situaties. Zo heeft mijn vader net op het nippertje een ongeluk kunnen voorkomen omdat hij schrok van mijn kreet: ‘ ohh dat vind ik nou zielig’. ‘Wat?’, vroeg mijn vader lichtelijk geïrriteerd. ‘ Dat paardje staat helemaal alleen in de wei’. Niet wetende, als kleuter, dat een paard alleen in de wei ook daadwerkelijk welzijnsonvriendelijk is.

Welzijn, ieder mens heeft zijn eigen invulling van dit woord. Het is gewoon het ‘ wel’ ‘zijn’ van het dier, oftewel het dier moet een goed leven hebben, of is dit woord gerelateerd aan de 5 vrijheden van Brambell? De wijze waarop de mens het welzijn van dieren waarborgt of vernietigt is onverklaarbaar. Het huisdier wordt vertroeteld, maar de rat in de schuur moet worden uitgemoord; logisch. Op Hart van Nederland werd een teckel aangereden door de rollator van de buurman, zooo zielig, die man van tachtig moet toch echt eens beter opletten; zullen we morgen barbecueën?

Binnen mijn optiek staat de relatie tussen mens en dier gelijk aan de relatie tussen bier en wijn. Wijn en bier zorgen voor plezier, of is het toch bier en wijn geven venijn? U mag het zeggen, waarschijnlijk geeft uw persoonlijke ervaring direct antwoord op deze vraag. Precies, zo is het ook met de relatie tussen mens en dier, de mens denkt plezier het dier venijn, of is het andersom? Gelukkig is er een Lectoraat Welzijn van Dieren. Het lectoraat doet onderzoek, zorgt voor kennisverspreiding en innovatie. Het gaat niet om het antwoord maar om de kennisuitwisseling en de discussie, zodat bewustwording wellicht toch kan bijdragen aan een beter welzijn van mens én dier.

(Bron foto: Pixabay)