Dr. Naomi Rose schreef de Killer Controversy: een onderzoek over factoren in gevangenschap die een negatieve invloed hebben op het gedrag, de levensduur en gezondheid van orka’s. Ondanks dat het dierenwelzijn van de orka negatief wordt beïnvloed worden tot op de dag van vandaag orka’s wereldwijd in gevangenschap gehouden voor amusementsdoeleinden. Orka’s in het wild jagen op prooidieren. In gevangenschap is dit onmogelijk en veroorzaakt verveling en stereotiep gedrag. Ook hebben orka’s vaak last van tandproblemen doordat ze met hun tanden tegen de buitenkanten van het bassin schrappen ten gevolge van verveling.

Orka's zijn sociale en intelligente dieren en tijdens een spiegelproef herkent de orka zichzelf. Dit wordt in verband gebracht met cognitieve capaciteiten zoals zelfbewustzijn, ontwikkelde sociale relaties en empathie. Ondanks dat orka’s van nature geen aaseters zijn, wordt de dieren in gevangenschap aangeleerd dode vis te eten als beloning. Orka’s in gevangenschap verbranden zich vaak, omdat ze aan de oppervlakte drijven. Staar is een veelvoorkomend gevolg van blootstelling aan teveel zonlicht. In het wild, leven orka’s in gebieden met minder zon en in dieper water.

Ook fokprogramma’s zijn een bijdrage aan het sterftecijfer van jonge orka’s in gevangenschap. Orka’s die in het wild door geografische afstand nooit samen zouden komen worden gepaard. De jongen kunnen niet overleven in het wild, omdat ze in de natuur geen directe familie hebben. De sociale structuur van de groep ontbreekt en jonge orka’s worden geen vaardigheden als jagen, baren en zogen aangeleerd. Orka’s in het wild worden gemiddeld 80 jaar oud, in gevangenschap worden ze vaak niet ouder dan 40 jaar.

Een groep wilde orka’s, een ‘pod’, is een sociale, hiërarchische gestructureerde groep met een eigen taal en cultuur. In gevangenschap worden orka’s in een kunstmatig gevormde groep gezet in een beperkte ruimte waar het onmogelijk is om stress te ontvluchten. Dit resulteert in een veelvoorkomend scenario van agressie uiting naar soortgenoten en mensen. Dit in tegenstelling tot in het wild, waar er geen enkel incident bekend is van een orka aanval gericht op een mens. Kijk voor meer informatie de documentaire Blackfish. Deze film vertelt het verhaal van Tilikum, een show-orka die meerdere mensen doodde ten gevolge van psychische problemen door gevangenschap.

Het laatste en voor mij tevens het belangrijkste argument tegen orka’s in gevangenschap is dat het simpelweg niet natuurlijk is. Een wild dier hoort in het wild te leven. Dit principe geldt voor alle dierentuindieren zoals apen, olifanten en ijsberen, maar ook voor vogels die in een volière worden gehouden. Nu de negatieve dierenwelzijnsaspecten wereldwijd bekend zijn door het onderzoek van Dr. Naomi Rose, gaat het niet alleen om een ethisch en moreel dilemma, maar ook om wetenschappelijke gegevens. Naast de Verenigde Staten dienen andere landen, waaronder Nederland, zich ook in te zetten tegen orka’s in gevangenschap. Een aantal organisaties, zoals Sea Sheppard, speelt hier al een actieve rol in. Hiervoor hoort de organisatie financiële ondersteuning van de overheid te krijgen om te voorkomen dat nog meer orka’s in gevangenschap worden gefokt en show-orka’s vrij te laten wanneer dit mogelijk is.

(Bron foto: Pixabay)

Orka's in shows verbieden

Onderwerp

Orka's, dierethiek, huisvesting