Stof tot nadenken....

Voor mezelf vind ik het vaak knap lastig om goed beargumenteerd het ene houderijsysteem diervriendelijker te vinden dan het andere. Oké, wat betreft de legkippen ben ik er voor mezelf over uit, ik koop al jaren alleen maar eieren met het EKO-keurmerk. Maar de zeug die in de biologische varkenshouderij niet vastgezet wordt in het kraamhok, maar op die manier vaak wel meer doodgelegen biggen heeft, is dat beter dan in de gangbare houderij? En een gehoornde biologisch dynamische koe die verwondingen heeft van de kopstoten van haar gehoornde koppelgenoot, weegt daarbij de integriteit van het dier op die manier behouden op tegen het ongerief van onthoornen? Eerlijk gezegd, ik weet het niet…

Ik weet ook dat niet elk genoemd voorbeeld even genuanceerd is, elk houderijsysteem heeft zijn voor- en nadelen. Ik denk wel dat de gangbare veehouderij de laatste jaren veel verbeterslagen heeft gemaakt op het gebied van welzijn met de invoering van de gezondheids- en welzijnswet voor dieren en in de toekomst met de nota dierwelzijn. Veehouders dienen zich te houden aan bepaalde wetten en regels, speciaal gericht op het welzijn van het dier, en terecht…

Wanneer ik dit zo allemaal aan het overpeinzen ben in mijn tuintje,  zie ik mijn konijn rondhuppelen, met flinke uitloop, dat wel, maar in haar eentje. In Nederland worden zo’n 1 miljoen konijnen als huisdier gehouden en dan vraag ik me af hoeveel van die konijnen alleen, in kleine hokjes zitten en daar zelden uitkomen. Aangeschaft omdat ‘het is zo leuk voor de kinderen is’, maar de kinderen kijken er na een week ook niet meer naar om. En de huisdierhouder hoeft zich niet aan wetten en regels, voor bijvoorbeeld minimale huisvestingseisen en mogelijkheid tot uitloop, te houden. Nog meer stof tot nadenken…

(Bron foto: Pixabay)