Verrijkte kooi

We hebben het hier over paarden. Paarden staan namelijk ook in een kooi. Of, zoals de Duitse topinstructeur Johann Hinnemann het laatst op een seminar plastisch uitdrukte: ze staan op een toilet, 22 uur per dag. ‘’En dan heeft dat paard nog geluk. De meeste komen nog minder de stal uit’’, voegde hij eraan toe.

Zou hij het inderdaad ook over de Nederlandse paarden hebben? Te vrezen valt van wel. De Sectorraad Paarden heeft het in zijn pas verschenen Plan van Aanpak over een ‘’meerderheid’’ van de paarden die in individuele boxen staat. Nu is een box niets meer en niets minder dan een beschaafd woord voor mestplaats. Want in die box staan paarden niet alleen de godganse dag te staan, maar doen ze ook hun behoefte.

Stel je eens voor: meer dan 200.000 paarden, het grootste deel van de dag en in het slechtste geval dag in dag uit opgesloten in ruimtes van ongeveer drie bij drie meter. Omgerekend naar menselijke afmetingen komt dat neer op een toilet van anderhalve vierkante meter. Omgerekend naar de afmetingen van een kip kom je uit op het beruchte A4-tje.

Kooihuisvesting dus, met een verzorger die zo nu en dan eens wat brokken in de voerbak gooit – ‘’de gehalten in ruwvoer kunnen soms zo laag zijn dat dit door krachtvoer moet worden aangevuld’’, leren we op www.abouthorses.nl - en hooguit een of twee uur per dag wat beweging. In de paddock of in de manege. Want weidegang, dat is alleen enkele uitverkoren paarden gegund. Het woord komt zelfs niet voor in het vocabulaire de Sectorraad. Dat zegt genoeg.

Wat denkt de Sectorraad hieraan te doen? Minister Verburg gaf deze club de opdracht met voorstellen te komen, want zij vindt dat die boxen eigenlijk niet meer kunnen (zie www.minlnv.nl, nota dierenwelzijn, pagina 39). Dan mag je veronderstellen dat er een brigade in stelling wordt gebracht die eens drastisch de bezem haalt door de paardentoiletten, de deuren van de boxen open zet en het paard vooral laat lopen. Daar zijn deze dieren namelijk goed in.

Niets van dat al. De Sectorraad zoekt de oplossing van dit schrijnende probleem vooral in nader onderzoek en in ‘’het verband tussen grootte, beweging, sociaal contact en het klimaat in de stal. De stal moet dusdanig aangepast zijn, dat een paard sociaal contact kan hebben.’’ Een soort verrijkte kooi dus. Met de paardensector is het kennelijk slechter gesteld dan met de kippen. Want daar behoort die verrijkte kooi binnenkort definitief tot het verleden.

(Bron foto: Pixabay)