Voorvader vis – een beetje respect graag

Een hoge aaibaarheidsfactor is al een pre. En dan nog kunnen spinnen ook. En kopjes geven. Ja hoor, onder de kin mag je me ook nog even kriebelen, ik zal je matsen, Mens. Hoe zit het eigenlijk met het welzijn van de kweekzalm die Poes net heeft opgegeten? Dat koude, glibberige wezen zónder aaibaarheid? Wie maakt zich daar druk over? Ik. Professor Flik.

Alles, maar dan ook alles hebben wij mensen aan de vis te danken. Want we delen een voorouder namelijk. Uw DNA is het resultaat van 450 miljoen jaar experimenteren met het omgaan met stress. Vissen hebben het belangrijke voorwerk gedaan, waarvoor dank. Pas toen het stresssysteem af was konden de gewervelden verder evolueren.

Al in 1965 schreef de commissie Brambell: Dierenwelzijn is gegarandeerd als er geen dorst, honger of ondervoeding is, geen ‘fysiek of thermaal’ ongerief, geen pijn, verwonding of ziekte, geen angst en chronische stress en er ruimte is om natuurlijk gedrag te laten zien. Té lang is volgehouden dat dit niet voor vissen gold. Vissen met dorst? Ze zitten toch in het water? Honger? Vissen kunnen omgaan met voedselschaarste. Vissen leerden leven met zuurstoftekort – EPO is heus geen mensending alleen… Pijn, verwonding? Ooit een vis pijn zien lijden? Ziekte: stip? Koop je toch een paar nieuwe vissen? Last van kou en warmte? O ja, er zijn er na de vorst weer een paar dood in de vijver. En na hete zomerdagen ook. Angst, chronische stress. In vissen? Laat me niet lachen! Natuurlijk gedrag? We hebben toch al plantjes in de kom?

Vissen hebben alles ontwikkeld om (ook) ons pijn te laten voelen en ons daarvan bewust te kunnen zijn. Dat helpt om ons aan te passen aan de wereld om ons heen. Het stresssysteem was heus niet geëvolueerd als de vis zelf er niks aan had. Vissen voelen wel degelijk. Vissen kunnen leren. Vissen kunnen ernstige last hebben van stress. In de nieuwe bioindustie – de commerciële viskweek - zijn wij verantwoordelijk voor hun welzijn. Laten we zorgvuldig omgaan met vissen,  respect voor onze voorvaderen. We moeten gedrag en fysiologie bestuderen, gevolg geven aan de resultaten. We zijn zorg verplicht aan vis en mens. En dan mag Poes ook nog wat.

(Bron foto: Pixabay)