Nationaal Park De Hoge Veluwe: geen wolven in het park

Nationaal Park De Hoge Veluwe is een 5500 hectare groot afwisselend terrein met bos, heide, stuifzand, landgoederen en kleine landbouwenclaves. Ongeveer 30% van de oppervlakte van het park is aangewezen als Natura 2000-gebied. In het park leeft een gezonde (grof)wildpopulatie van edelherten, reeën en moeflons, die een belangrijke rol vervullen in het beheer. De beheerders van het park zijn daarom niet blij met de mogelijke komst van de wolf naar het park, zo blijkt uit het standpunt van Het Nationale Park De Hoge Veluwe ten aanzien van de wolf. Het is onduidelijk wat de komst van de wolf voor gevolgen zal hebben.

Grazers

Een groot deel van het park is een open landschap bestaande uit heidevelden en zandverstuivingen. Die open landschappen zijn ontstaan door intensieve begrazing door schaapskudden van de vijftiende tot en met de negentiende eeuw. Om die open terreinen, en de daarmee in verband staande biodiversiteit, ook na verdwijning van deze kudden open te houden, wordt op de Veluwe gecontroleerd natuurlijke begrazing ingezet. Elders gaat het bij begrazing vaak om Schotse hooglanders of schaapskudden. In het Nationaal Park worden daarvoor moeflons ingezet.

De beheerders van het park leggen in hun standpunt uit dat ze voortdurend op zoek zijn naar een balans tussen natuur en cultuur, tussen de verschillende landschappen in het park, tussen actief ingrijpen en de natuur zijn gang laten gaan, en tussen recreatie en draagkracht van de natuur. Omdat er een directe relatie is tussen het aantal grazers, bosontwikkeling en ontwikkeling van vegetatie is er een maximum gesteld aan het aantal grazers.

Wilddichtheid

De parkbeheerders hebben ervoor gekozen bij te hoge wilddichtheden actief in te grijpen middels afschot. Zo is het maximum aantal edelherten gesteld op 180. De reeënpopulatie in het park blijkt stabiel te blijven, ook zonder jacht. De voorjaarsstand is gemiddeld 150 stuks. Voor de populatie moeflons (Corsicaanse bergschapen) wordt een voorjaarsstand van 220 aangehouden. Het park heeft ervoor gekozen geen damherten toe te staan en de nulstand te handhaven.

De wolf maakt de laatste decennia een opmars in Europa en heeft nu ook Nederland bereikt. Nu het er op lijkt dat de wolf zich heeft gevestigd op de Veluwe, maken de parkbeheerders zich zorgen. De wolf wordt gezien als een toppredator die onder natuurlijke omstandigheden voornamelijk op zieke, zwakke en oude grote hoefdieren jaagt, waaronder edelherten, reeën, wilde zwijnen en moeflons. De vraag is of de wolf zich in de minder natuurlijke omstandigheden in Nederland ook zo zal gedragen. De wolf komt hier vaker in bewoond gebied en kan zich kruisen met verwilderde honden, waardoor ze minder schuw worden. De komst van de wolf zorgt voor een completer ecosysteem. Maar het is nog onduidelijk wat de gevolgen zijn.

De wolf

'Waar de wolf verschijnt, groeit het bos', zo blijkt uit ervaring in Rusland en Polen. Waar edelherten en reeën door de wolf worden opgegeten, krijgen loofbomen weer de kans om te groeien, wat op termijn een diverser bos zal gaan betekenen. Voor de Hoge Veluwe zou de komst van de wolf ingrijpende gevolgen kunnen hebben, zeker als moeflons als eerste ten prooi vallen aan de wolf. Open heide- en stuifzandgebieden komen dan onder druk te staan. Edelherten zullen zich nerveuzer gaan gedragen.

De beheerders van De Hoge Veluwe geloven niet dat de wolf past in een landschap waarvan elke vierkante meter in ons land ooit door de mens is beïnvloed en ook in de toekomst beïnvloed zal gaan worden. Van een natuurlijk ecosysteem zal dan ook nooit sprake zijn. Om de noodzakelijke balans tussen mens en natuur en de rijke biodiversiteit, landschappelijke variatie en cultuurhistorische gelaagdheid van Het Nationale Park De Hoge Veluwe in stand te houden, moet het daarom volgens de beheerders mogelijk zijn de wolf tijdelijk of langdurig te weren.

(Bron foto: Shutterstock)