Documentaire Buddy: over zes bijzondere hulphonden en hun baasjes

In de documentaire wordt het verhaal verteld van zes bijzondere honden die onmisbaar zijn voor hun eigenaren. Ze zijn speciaal opgeleid om hen te helpen in het leven dat niet altijd makkelijk is.

Buddy

Hulphond Kaiko helpt Erna bijvoorbeeld met uitkleden en keert haar ’s nachts om in haar bed, omdat ze daar zelf niet de kracht voor heeft. Utah is een onvoorwaardelijke vriend voor de autistische jongen Zeb. Ze wijst hem nooit af, zoals de kinderen in de buurt wel hebben gedaan. Hans vertrouwt volledig op zijn grote liefde, geleidehond Missy. En de rebelse Annebel gaat nergens heen zonder Kay, haar kameraad en ‘verpleger’ die over haar waakt als de pijn overweldigend wordt. Makker is al met pensioen. Jarenlang bracht hij de blinde, koppige Edith overal naartoe. Nu zijn ze allebei oud, maar nog steeds onafscheidelijk. Dankzij hulphond Mister houdt het huwelijk van veteraan Trevor en Patricia stand en kan hij weer vader zijn voor zijn kinderen. "Zonder Mister zouden we nu waarschijnlijk niet meer samen zijn", zegt Patricia over de hond die haar man ‘s nachts wakker maakt als zijn nachtmerries hem terugbrengen naar de oorlog in Afghanistan.

Zowel Erna als Trevor zijn cliënten van Hulphond Nederland. Hun honden, ADL-hulphond Kaiko en PTSS-hulphond Mister, zijn opgeleid in het opleidingscentrum van de stichting in Herpen. Hulphond Nederland heeft bovendien een belangrijke bijdrage geleverd in de researchfase van deze documentaire.

Welzijn mensen én dieren

De documentaire benadrukt dat het zorgen voor en hebben van (huis)dieren een heilzaam effect heeft op het welzijn van mensen. Steeds meer onderzoek en ervaringen tonen dat aan. Het vermindert stress en bevordert het algehele welbevinden van mensen. Sinds het eind van de twintigste eeuw neemt de diversiteit in initiatieven explosief toe in de vorm van zorgboerderijen, zorgdierentuinen, dierondersteunde therapievormen voor verschillende doelgroepen, dieren in verpleeghuizen en ziekenhuizen, huifbedrijden, etcetera.

Natuurlijk is het dan wel belangrijk dat er ook aandacht is voor het welzijn van de dieren en dat de inzet op een professionele manier wordt aangepakt. Het is de mens – niet het dier zelf – dat ervoor kiest om het dier in een dergelijke functie in te zetten. Deze keuze brengt verantwoordelijkheid voor de zorgvuldige inzet met zich mee. Het waarborgen van dierenwelzijn is echter niet vanzelfsprekend. Liefde en goede bedoelingen van hulpverleners en hun cliënten zijn niet altijd voldoende. Kennis over dierenwelzijn en dierspecifiek gedrag is essentieel. Evenals een goede inschatting van de mogelijkheden van elk individueel dier.

(Bron foto: Buddy filmstill)