Staatsbosbeheer hoeft grote grazers niet bij te voeren
Oostvaardersplassen
De Oostvaardersplassen vormen het grootste moerasgebied van Nederland. De Oostvaardersplassen is bij het grote publiek vooral bekend geworden door de film 'De Nieuwe Wildernis'. De Oostvaardersplassen strekken zich uit van Lelystad tot Almere en omvatten zo'n 5600 hectare. Het beleid van Staatsbosheer in het natuurgebied om zo min mogelijk in te grijpen, heeft de afgelopen jaren tot kritiek geleid. In de Oostvaardersplassen wordt ‘vroegreactief beheer’ gehanteerd. Dat betekent dat verzwakte dieren worden afgeschoten om onnodig lijden te voorkomen, zoals bij voedselschaarste om te voorkomen dat ze verhongeren.
Kort geding
Critici vinden dat het gebied te klein is voor en te weinig beschutting biedt aan alle grote grazers die er rondlopen. Zo vindt Stichting Welzijn Dieren Oostvaardersplassen (SWDO) dat Staatsbosbeheer niet aan de zorgplicht voor de grote grazers voldoet. SWDO spande daarom een kort geding aan om Staatsbosbeheer en de Staat te veroordelen om: 1) de grote grazers in de Oostvaardersplassen in de wintermaanden bij te voeren, 2) beschutting en schuilplaatsen voor de grote grazers te creëren en 3) het aantal grote grazers terug te brengen door ze te verplaatsen of door afschot.
Beleid niet in strijd met zorgplicht
De vorderingen van SWDO zijn afgewezen door de voorzieningenrechter. Volgens de rechter zijn de grote grazers in het natuurgebied de Oostvaardersplassen als wilde dieren aan te merken. Als uitgangspunt geldt bij wilde dieren het ‘handen af principe’. Staatsbosbeheer en de Staat voeren als beleid dat grote grazers die onnodig lijden of creperen door afschot uit hun lijden worden verlost. De voorzieningenrechter oordeelt dat dit beleid niet in strijd is met de zorgplicht. De rechter oordeelde verder dat er een evenwichtige verdeling is tussen het aantal grote grazers en de ’draagkracht van het terrein’, en dat Staatsbosbeheer genoeg beschutting en schuilmogelijkheden heeft gecreëerd.
(Bron foto: Wikimedia_GerardM)